Een industriële loft op hoogte blijkt achter gipskarton bouwvallig. Het potentieel bevindt zich eronder: ruimte! Middenin een bouwblok, hartje Gent, volgebouwd met wat ooit werkplaatsen bij een woonst moeten zijn geweest, nu gebruikt als gedeelde opslagruimtes. We herschikken de eigendomsgrenzen, slopen de bouwsels en creëren een lege kavel, voor voorbijgangers verborgen, geborgen achter gevels. De enige toegang tot de nieuwe woning, een 13 meter lange gang onder een gesloten huizenrij, is een overgang van bruisende stad naar stille luwte.

Het ontwerp maakt zo efficiënt mogelijk gebruik van de beschikbare ruimte en het beschikbare licht. Tussen twee achtergevels van voorhuizen bouwen we twee achtergevels van een nieuw achterhuis: eentje is blind, de andere kijkt met grote ogen door een stel knipperende wimpers. Licht vindt zijn weg doorheen een transparant houtskelet tot diep in de woning, een hoekverdraaiing maakt gaten, de botsing van twee perceelrichtingen schept ruimte waar er schijnbaar geen is. Het aan een bepaalde planpositie toekennen van de verschillende functies is een letterlijke vertaling van het gradueel toenemen van lichten en zichten binnen de contextbeperkingen en de stedenbouwkundige limieten: het afgebroken volume geldt als strikte bouwcontour. Op het gelijkvloers: inkom - vestiaire - technische ruimte - atelier – sanitair – slaapkamers gradueel van blind naar ziend. Op de verdiepingen: bergingen - keuken – leefruimte – bureau – terrassen gradueel van schaduw naar zon; de trap, in een vide, verdeelt licht en gunt doorkijk.